Halk Lügatçesi – IV-Metalürji

Halk Lügatçesi – IV-Metalürji

İğdemir: Marangoz matkabı (Af, Isp, Dz, Mn, Çkr, Çr, Or, Sv, Ky, Nğ, Muğ.).

Kazgaz demiri: Matkap (Af.).

Kurtağzı: Saçtan boru yapmakta kullanılan bir âlet (Çkl.).

Köre: Çamurdan yapılmış, taşınabilir yemek ocağı (Isp.); ateş körüğü (Ml.).

Meğert: Bakırcı örsü (Çr.).

Mermen: Demircilerin kullandıkları kaynak taşı (Mr.).

Molu: Güğümleri parlatmak için kullanılan araç (Ank.).

Müre: Demirci matkabı (Çkl.).

Odurgi: Tahta delmeye yarayan ipli burgu (Mr.).

Sapakar: Kerpeten (Gm.).

Siğil: Kalın kütük kesmekte kullanılan ağaç ya da demir kama (Kü, Ks, Ank, Mğ.).

Teber: Tenekecilikte tenekeleri birbirlerine kenetlemekte kullanılan bir araç (Ama.).

Tıraka: Bakırlara son perdahım veren araç (Çkl.).

Tilpitiri: Saatçilikte zembereği delmek ve zembereğe tırnak açmak için kullanılan araç (Ama.).

Töş: Demirci örsü (İst.).

Tupi: Kurşun boruları açmak için kullanılan bir tahta araç (İst.)

Üsküre: Marangoz rendesi (Dz.).

Vare: Çekiç (Es.).

Vergel: Çekiç (Brs.).

Yançalan: Tahtalarda yan rendesi (Kü.).

Yarımca: Saatçilikte, saatin ileri geri alınmasına yarayan pandül dolabı (Gaz.).

Yeygel: Demirci (To.).

Yonacak: Taşçı kalemi (Ur.); nalbant bıçağı (Kr, Sv.).

Yonak – yontar: Marangoz keseri (Ada, İz.).

Yoraklatmak: Kazma, bel vb.nin ağzını çelikletmek (Nş.).

Yumruk demiri: Bakırcı ve kalaycıların kap kacak döğmek için kullandıkları bir gereç (Isp.).

Zobu: Büyük çekiç, külünk (Kn.).

Zomp: Taş kırmakta kullanılan büyük çekiç, balyoz (Or, Ezc, Bt, Ml, El, Nğ, Ada, İç, To, Sv.)